سالم زيبا

سرماخوردگي[۱] (به انگليسي: common cold) كه با نام‌هاي نازوفارنژيت (nasopharyngitis)، رينوفارنژيت (rhinopharyngitis) و زكام حاد (acute coryza) نيز شناخته مي‌شود، بيماري واگيردار مربوط به دستگاه تنفسي فوقاني است كه عمدتاً بيني را تحت تأثير قرار مي‌دهد. سرماخوردگي معمولاً با خستگي، عطسه و سردرد آغاز مي‌شود و با علائمي چون سرفه، گلودرد، آبريزش بيني و تب ادامه مي‌يابد و معمولاً هفت تا ده روز بعد برطرف مي‌شود و برخي علائم ممكن است تا سه هفته طول بكشد. بيش از دويست نوع ويروس عامل سرماخوردگي وجود دارد، با اين حال راينو ويروس‌ها (كه خود بيش از ۹۹ نوع مختلف شناخته‌شده هستند) متداول‌ترين عامل اين بيماري هستند. ويروس‌هاي عامل بيماري مي‌توانند تا مدت زماني طولاني (براي راينو ويروس تا بيش از ۱۸ ساعت) در محيط فعال بمانند و ممكن است از دستان به چشمان و بيني كه محل عفونت هستند، منتقل شوند. ويروس از طريق عطسه، سرفه و تماس با افراد يا اشياء آلوده قابل انتقال به بدن است.
عفونت دستگاه تنفسي فوقاني بر اساس قسمت‌هايي از بدن كه بيشتر دچار عفونت مي‌شوند، دسته‌بندي مي‌گردند، كه سرماخوردگي عمدتاً بيني، سينوس‌ها (سينوزيت)، گلو (فارنژيت) و همچنين يك يا هر دو چشم را با التهاب ملتحمه تحت تأثير قرار مي‌دهد. علائم بيماري معمولاً به واكنش دستگاه ايمني بدن بيشتر مرتبط هستند تا به بافت‌هايي كه ويروس از بين مي‌برد. تشخيص بيماري سرماخوردگي از آنفلونزا بسيار مشكل و گاهي غيرممكن است، در آنفلوآنزا علائمي مانند سردرد، درد عضلات و تب شدت بيشتري دارند كه البته در سرماخوردگي‌هاي شديد هم به همان شكل است. با هر بار ابتلا به بيماري، بدن انسان پادتن مربوط به ويروس را توليد مي‌كند تا در آينده ديگر به آن مبتلا نشود، اما از آنجا كه بيش از دويست ويروس مختلف باعث سرماخوردگي مي‌شوند، با هر بار ابتلا بايد پادتن مختص آن ساخته شود و براي همين يك فرد در طول زندگي خود به‌طور متوسط ۵۰ بار (بزرگسالان دو تا پنج بار در سال و كودكان شش تا ده بار در سال) به سرماخوردگي مبتلا مي‌شود.

ادامه مطلب لينك زير:

سرماخوردگي