دم‌نوش
دَم‌نوش[۱] نوعي نوشيدني است كه در آن جزئي از گل، برگ، ساقه، ريشه، دانه، پوستِ ميوه يا اجزاي ديگر گياهان دارويي كه قابل حل در آب است، به صورت خشك يا تازه مورد استفاده قرار مي‌گيرد. دم كردن يا گرفتن عصاره به وسيلهٔ آب متداول‌ترين و قديمي‌ترين روش به كار بردن داروهاي گياهي است. روش تهيه به اين صورت است كه ابتدا روي گياه كه به طرز صحيحي خرد شده آب جوش مي‌ريزند، سپس آن را به مدت ۵–۳ دقيقه در يك ظرف در بستهٔ شيشه‌اي يا چيني مي‌گذارند و گاهي آن را هم مي‌زنند و سپس مايع را از كاغذ صافي يا الك با شبكهٔ ريز عبور مي‌دهند.
در ايران در سال‌هاي اخير دم‌نوش‌هاي گياهي و ميوه‌اي مورد استقبال و مصرف برخي خانوارها قرار گرفته‌است. اين استقبال دلايل مختلفي دارد. برخي براي نفع درماني از اين دم‌نوش‌ها استفاده مي‌كنند. تعدادي براي تنوع بخشيدن به نوشيدني روزانه، آن را مصرف مي‌كنند و بعضي هم به خاطر اينكه دم‌نوش را يك نوشيدني شيك مي‌دانند، براي پذيرايي از آن استفاده مي‌كنند.
تاريخچهٔ دم‌نوش را نمي‌توان از تاريخچهٔ گياهان دارويي جدا كرد. اگرچه گياهان دارويي منشأ طبيعي دارند و در مقايسه با داروهاي شيميايي عوارض كم‌تري ايجاد مي‌كنند، اما مصرف بي‌رويه يا غيرعلمي برخي از اين گياهان مي‌تواند موجب عوارض ناخواسته و حتي مسموميت‌هاي شديد گردد؛ بنابراين مصرف دم‌نوش‌ها نيز همانند داروهاي شيميايي بايد با آگاهي و پس از اطلاع از سازوكار عمل آن‌ها باشد. براي نمونه مصرف گل گاوزبان ايراني به‌تنهايي در افرادي كه فشار خون بالا دارند، مي‌تواند به‌شدت مخاطره‌انگيز باشد. مادران باردار يا شيرده تنها پس از مشاوره با پزشك، مجاز به مصرف دم‌نوش‌ها هستند. در دم‌نوش‌هاي تركيبي معمولاً چند گياه جهت يك رسيدن يك منظور و هدف با هم تركيب مي‌شوند، براي مثال گروهي از دم‌نوش‌هاي تركيبي انرژي‌زا هستند و بعضي ديگر كم‌كنندهٔ فشارخون و گروهي ديگر آرام‌بخش هستند كه برخلاف انرژي‌زاها كه ضربان قلب و انرژي را افزايش مي‌دهند، به آرامش و تنش‌زدايي از بدن كمك مي‌كنند.
ادامه مطلب لينك زير:
برچسب: ،